Verlaten in onbegrip
Doodstil
met een prop in mijn keel
kijk ik neer
op waar ik eerder leefde.
Onbewogen
sta je daar ,denkend aan toen,
te observeren
zoals mam dat ook zou doen
geen sprankje hoop
geen sprankje moed
staar jij daar
naar het geleden bloed
je ogen vol onbegrip
als venster voor je hart
zoals mam altijd deed
angstig, stil en verward.
Doodstil
Kijk ik vanuit de hemel
naar jou, mijn lief
ik heb je verlaten, in onbegrip.
Reacties op dit gedicht
| ~White.Rose~: | Maandag, september 18, 2006 23:46 |
| mooi lief,, mis jou.. | |
| ni-cola: | Donderdag, september 14, 2006 19:03 |
| wow mooi man... veel liefs, |
|
| QueenBee: | Woensdag, september 13, 2006 18:39 |
| Srry van leeg bericht. Supermooi geschreven! Kusjj hvJ |
|
| QueenBee: | Woensdag, september 13, 2006 18:38 |
