Lieve Siebren
Je zei: Het was maar voor één keer
Je zei: Het was maar zoenen
Je zei: We wonen veel te ver uit elkaar
Je zei: Het wordt nooit iets tussen ons
Ik heb je woorden duizend keer in mezelf herhaald
Maar het heeft niets uitgehaald
Want ik voel nog steeds je warme lijf
Je troostende schouder
Je zachte kus
Je lieve stem
Al was het maar voor één keer
Ik geef het op, want zo iemand als jou vind ik nooit meer.
Je zei: Het was maar zoenen
Je zei: We wonen veel te ver uit elkaar
Je zei: Het wordt nooit iets tussen ons
Ik heb je woorden duizend keer in mezelf herhaald
Maar het heeft niets uitgehaald
Want ik voel nog steeds je warme lijf
Je troostende schouder
Je zachte kus
Je lieve stem
Al was het maar voor één keer
Ik geef het op, want zo iemand als jou vind ik nooit meer.
Reacties op dit gedicht
| katelijne: | Zondag, mei 19, 2002 20:17 |
| .veel sterkte |
|
| Marielle: | Donderdag, september 07, 2000 11:23 |
| Prachtig gedicht. Enerzijds heel herkenbaar. Maar ik was degene die niet verwachtte dat het stand zou houden. Maar het hield wel stand, want hij gaf niet op en belde en schreef. We zijn nu ruim een jaar samen en het is geweldig. Dus Rosanne, doe net als mijn vriend; geef nog niet op. Sterkte, groetjes Marielle |
|
| jessica : | Woensdag, september 06, 2000 21:47 |
| dit heb ik ook nu!!! mooi gedicht!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rosanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||