Hoi Pap,
Het is alweer lang geleden,
dat je mij opeens verliet.
Zonder afscheid, zonder woorden,
bleef ik achter met intens verdriet.
Maarrr,ik heb je lief nog al die jaren.
Je was ook zo’n heerlijke pap.
Met je ondeugende grapjes
en je zo aanstekelijke lach.
Nu we weer zo samen ‘kletsen’
Zeg ik oprecht; “Ik houd van jou”.
‘k Hoop je straks te zien natuurlijk,
maar ook weer niet al te gauw.
Weet je eigenlijk dat je kleinzoon
vernoemd is naar je, dus heet ie Henk!
Dit kostte totaal geen moeite
‘t voelde goed, al in een wenk.
Nu kan ik een ‘afscheid’ zeggen,
maar dat is niet zomaar gedaan.
Was je daarom plots vertrokken?
Was je daarom zo heengegaan?
Zo had ik het nog niet bekeken,
eigenlijk is het niet eens zo gek.
Ergens is geen afscheid nodig.
Je bent bij me, dus …
trek ik een gekke bek ;-).