Zacht vroeg je me of ik de liefde voelen kon
die, zo scheen, onbeheersbaar door de nacht vloog
Het duister zo diep, dat alleen jouw ogen zichtbaar waren
en ik je handen vast mocht houden, vast moest houden
om niet volledig te verdwalen.Het wijnglas in mijn hand eerder leeg dan vol,
en jouw zachte lippen die mij teder neerlegden.
En zelfs al wilde ik me verzetten, ik kon het niet,
daar alle wilskracht ooit in mij gevaren
langzaam door jou werd weggenomen.
Hoe alle verwarring van me afspoelde
toen jij fluisterde, bijna onhoorbaar fluisterde
voor altijd van me te houden.
johannijmeijer: | Zaterdag, oktober 19, 2013 09:56 |
klasse! | |
Sifra.K: | Zondag, september 17, 2006 22:00 |
Heel mooi. |
|
Quando: | Zondag, september 17, 2006 21:12 |
Liefdevol. |
|
*dreamer: | Zondag, september 17, 2006 21:04 |
wauw! | |
mamsiemomo: | Zondag, september 17, 2006 21:02 |
Prachtig, liefdevol geschreven. Liefs, Mo |
|
MayadeBij*: | Zondag, september 17, 2006 20:37 |
Ja, zoiets uit te spreken is als vragen ´wil je nu vertrekken´ hahaha.. kus! | |
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2006 | ||
Thema's: |