Galoperend op jouw rug..
Galoperend op jouw warme, zachte rug,
voelde ik me vrij als nooit te voren.
Als het zou kunnen wil ik terug,
me weer voelen als herboren.
Vaak hoop ik dat ik je vind,
ik zou naar je toe rennen,
en je door mijn tranen verblind
eindelijk weer omhelzen..
(Helaas blijft dit maar bij een droom.
Ik zal je nooit vergeten, rust in vrede.)
voelde ik me vrij als nooit te voren.
Als het zou kunnen wil ik terug,
me weer voelen als herboren.
Vaak hoop ik dat ik je vind,
ik zou naar je toe rennen,
en je door mijn tranen verblind
eindelijk weer omhelzen..
(Helaas blijft dit maar bij een droom.
Ik zal je nooit vergeten, rust in vrede.)
Reacties op dit gedicht
| *.Muiss.*: | Vrijdag, september 29, 2006 14:45 |
| De schoonheid van het paardrijden! Het geluk wat je omarmt! Sterkte ermee, het verlies van zo''n dierbare is vreselijk! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2006 | ||
| Thema's: | ||