dat zijn wij allen
als een bloempje dat knakt
als een glas dat valt
zo breekbaar ben ik soms
maar dat zijn wij allen
breekbaar van binnen
maar met lijm is een hoop te helen
gewoon even rustig wachten
tot de lijm is uitgehard
kwetsbaar en zacht
zo gevoelig ben ik soms
maar dat zijn wij allen
maar ik ben niet kapot te krijgen
ik heb levenslust en kracht
ik sta hier op twee benen
en vlieg graag even omhoog
even zweven en beleven
maar niks is zo mooi als
wat ik buiten mijn droom wereld vond
daar vond ik een zonnetje
heel mooi en vel
hij schijnt altijd
dus ik ben niet kapot te krijgen
enkel kwetsbaar en teer
maar dat zijn wij allen
toch....
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Dinsdag, augustus 26, 2003 21:55 |
| Lief en mooi...heel teder Groetjes, Ton |
|
| mini: | Maandag, december 31, 2001 13:50 |
| Inderdaad Jessica, dat zijn wij allen! Maar het doet goed om het toch nog maar eens te horen! Mooi gedicht! liefs, mini |
|
| Hans Winter: | Zondag, december 30, 2001 13:40 |
| Jouw gedicht is een druppeltje lijm. |
|
| Robski: | Zondag, december 30, 2001 12:05 |
| Inderdaad.. maar gelukkig zijn er mensen die om je geven en altijd klaar zillen staan voor je.. Liefs, Rob |
|
| Frummeltje: | Zondag, december 30, 2001 11:56 |
| Heel erg mooi hoor lieverd... Inderdaad dat zijn we allemaal soms... Hou van je Liefs frummeltje |
|
| Wim Meeus: | Zondag, december 30, 2001 07:28 |
| Hey lieverd, Dat zijn we inderdaad allen. En ik ben er zelfs blij om. Anders zouden we er maar gevoelloos bijlopen. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim I will always be there for you |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jessica de jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2001 | ||
| Thema's: | ||