zien jullie echt niet haar verdriet
waarom doen jullie dit nou,
laten jullie haar zo staan in de kou.
Zien jullie het dan echt niet,
haar pijn en verdriet.
Merken jullie het niet aan haar,
ze is niet hier maar daar.
Ze zit in een eigen weldje nou,
helemaal in het donker zo kil en in de kou.
Merken jullie dat helemaal niks dan,
wat moet is er dan dat er nog gebeuren kan.
Laten jullie het zomaar toe het snijden,
zijn jullie niet bang dat ze zal overlijden.
Nou ik wel,
en ik trek verdomme nu aan de bel.
Zal het eens vertellen,
dan hoef ik niet te bellen.
Ze sluit zich op in haar slaapkamer,
haar hoofd bonkt alsof ze slaan met een hamer.
Ze voelt zich heel alleen,
en denkt heb niemand om me heen.
Ze snijd zich om de pijn ergen anders te voelen,
ze ziet bijna geen enkele goede doelen.
Haar tranen rollen over de wang,
want pa en ma ze is zo ontzettend bang.
Snappen jullie het nu dan wel,
of gaat alles oor jullie te snel.
Denk eens goed na man,
dit is niet wat zo verder kan.
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, september 19, 2006 11:18 |
| OEF, DIT KLINKT ALS EEN WANHOOPSKREET...IK HOOP NIET DAT DIT OVER JOU GAAT...MAAR WIE HET OOK IS, LATEN OGEN OPEN GAAN EN MENSEN ZIEN...DAT HET ZO NIET DOOR KAN GAAN KUSSSS JANNIE |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2006 | ||
| Thema's: | ||