ze is
immer kilte
immer pijn
en toch
Vol liefde
ze deelt zich
staat naast zichzelf
diffuus in’t avondlicht
Stralende warmte
geeft haar armen weer
getekend haar leven
toch is ze
“haar zijn” zo zeker
een gever
de angel die
ooit verlamde
Nu gesmeed tot
Krachtig Zwaard
In haar ridder zijn
daalt licht nu over haar neer
en ervaart ze warmte
ze schenkt
als volle wijn
geurig en zacht
haar mens zijn
Reacties op dit gedicht
| michris: | Zaterdag, september 23, 2006 01:22 |
| Val wel even helemaal stil nu.Is dit niet teveel eer? Ik ken mijn eigen zwakte en dan lees ik jouw woorden en zie ook sterkte kanten...en denk, zijn die van mij?? Je bent een schat...! dikke knuffel, michris |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 22, 2006 22:29 |
| Beeldschoon.... Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
| sunset: | Vrijdag, september 22, 2006 21:48 |
| Prachtige verwoording arie, door mij heel graag gelezen. Liefs, sunset |
|
| christina: | Vrijdag, september 22, 2006 21:13 |
| prachtig dit is arie op en top dikke knuff ook voor lies |
|
| Will Hanssen: | Vrijdag, september 22, 2006 20:46 |
| Prachtig dit........ Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2006 | ||
| Thema's: | ||