Vroeger
Ik zit hier wat te staren
en te denken in het duister.
Word stil van al die leugens
en gek van dat gefluister.
Ik weet het is mijn schuld niet,
kan er echt niets meer aan doen.
ik wil die tijd van vroeger terug,
toen kreeg ik nog een zoen.
Soms bel je nog wel even op,
volgt er een nietszeggend gesprek.
Met smoesjes vul je dan de tijd,
dat maakt me soms wat gek.
Ik ken mijn eigen kind niet meer
en zie niets meer in je terug.
Je hebt zoveel kaoptgemaakt
en doet zo koud en stug.
Jammer dat het zo moest lopen,
wanneer buig jij je hoofd
en wordt je weer mijn eigen kind,
hoop dat men je dan nog geloofd.
en te denken in het duister.
Word stil van al die leugens
en gek van dat gefluister.
Ik weet het is mijn schuld niet,
kan er echt niets meer aan doen.
ik wil die tijd van vroeger terug,
toen kreeg ik nog een zoen.
Soms bel je nog wel even op,
volgt er een nietszeggend gesprek.
Met smoesjes vul je dan de tijd,
dat maakt me soms wat gek.
Ik ken mijn eigen kind niet meer
en zie niets meer in je terug.
Je hebt zoveel kaoptgemaakt
en doet zo koud en stug.
Jammer dat het zo moest lopen,
wanneer buig jij je hoofd
en wordt je weer mijn eigen kind,
hoop dat men je dan nog geloofd.
Reacties op dit gedicht
| wolkie: | Zaterdag, september 23, 2006 14:37 |
| Prachtig mooi verwoord Ik heb de tranen in mijn ogen staan en weet echt niet wat ik zeggen moet... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: m@rj@n | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2006 | ||
| Thema's: | ||