Waar vetrouwen slechts bedrog is..
…
Briesje beroert jouw lippen
maar mijn ogen zeggen niets
dralend door de gangen
van het onuitspreekbaar verdriet
-waar vertrouwen slechts bedrog is-
Zucht van licht verlangen
aaide zacht mijn wangen
en begon ik plots te blozen
door het aanwakkerende vuur, diep
in mij gevangen
-asjeblieft, blus mijn haat met onschuld-
Jij, die slechts ’n stel hersens had
vond dit teken goede reden;
aanleiding zelfs, tot mij bespringen
Voor wie nooit gevoel bezat
is de duivel nog van helder glas
-máár, helder glas is breekbaar-
Nu is alles uitgeschakeld
gevoelens verlamd, zintuigen verklampt
Zwarte rozenblaadjes bewijzen weer de liefde, oprecht
Hier in deze wereld.
-waar vertrouwen slechts bedrog is-
…
Reacties op dit gedicht
| ChiickieJ: | Zondag, december 17, 2006 16:07 |
| mooi gedicht en bedankt voor je reactie:) |
|
| Nyuka: | Maandag, oktober 02, 2006 09:18 |
| zwarte bladeren kunnen weer een rode mooie kleur krijgen. Nyuka p.s Sterk neergezet, heel mooi. |
|
| Jusst.: | Dinsdag, september 26, 2006 17:55 |
| Oeps, kan ik nog niet eens de titel foutloos typen..vertrouwen moet het zijn! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jusst. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2006 | ||
| Thema's: | ||