Je kunt geen keuzes maken,
zit er midden tussen in.
't is moeilijk om te kiezen,
tussen ons en je vriendin.
Van mij hoef je niet te kiezen,
staar je blind op je broze geluk.
Laat jij je familie maar barsten,
maak je om ons helemaal niet druk.
Ik ken je als mijn broekzak,
je doet of je gelukkig bent.
Het meisje dat jij 'lieffie' noemt,
vertrouw ik voor geen cent.
Alles moet je aan haar vragen,
zegt zij nee, dan knik jij braaf.
Jij hebt geen eigen wil meer
en gedraagt je als haar slaaf.
Wanneer wordt jij volwassen,
mag je doen wat je zelf wilt.
Pas dan heb je een eigen mening
en wordt je niet meer gedrild.
Ik hoop dat het dan niet te laat is,
dat iemand je nog ziet staan
en kom je nog eens tot het besef,
wat je ons hebt aangedaan.