bijna niet meer gelovend
Al bijna niet gelovend meer,
het vechten zo onzettend zat.
Ik moet gaan werken,
voor de andere zijn.
Mezelf niet zo blijvend,
Ze haten me vast.
Door mij ziek zijn,
me werk wacht op me.
Of niet meer welkom daar,
al niet wetend meer.
Vanaf 10 maart nooit wat horend,
hoor er niet er bij.
Me vrienden waar zijn ze,
ze gaan verder zonder mij.
Voor wat nog moeten vechten,
het leven voor mij heeft geen zin meer.
Waarom zou ik dan moeten knokken,
knokken om altijd alleen te zijn.
Alleen met me gedichten,
nergens meer welkom zijn in mijn omgeving.
Alleen nog maar hier,
ik weet het niet meer.
Tranen rollen over me wang,
voel me eenzaam en machteloos.
Reacties op dit gedicht
| anneke van dijk: | Zondag, september 24, 2006 19:42 |
| je vecht voor jezelf, niet voor anderen, niet voor je collega''s of ''zogenaamde'' vrienden; jij moet willen vechten omdat je jezelf belangrijk vindt, vechten om een ander een plezier te doen heeft totaal geen zin.. liefs, namasté, an |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2006 | ||
| Thema's: | ||