muur en steen
in welke stilte stuit het sterven
wanneer ik mij als vondeling die gezeten
voor elken deur waar een galmende warmte
mij balsemt voor de eeuwigheid
hoe zijig kiert de tocht langs
mijn lichaam dat de nachten teelt
en het donker mij de ogen doet vergelen
zodat ik staar en schamel nog kan spreken
ergens hoor ik hondsgeblaf
en weet mij niet alleen in deze
gebootste donkerte waar mijn
echo smoort tegen muur en steen
_Ria_: | Zondag, oktober 01, 2006 12:53 |
Stilte... Liefs |
|
Lia van der Fluit : | Dinsdag, september 26, 2006 18:39 |
je kunt altijd nog cement krabben...en hoe kun je alleen zijn..wij zijn er ook nog. knuffel, Lia |
|
Klaes: | Dinsdag, september 26, 2006 14:01 |
droef/mooike groet/klaes |
|
conan: | Dinsdag, september 26, 2006 13:18 |
alsof er uit elke zin vlammen springen, de hamer van je smidse slag op slag. Hoe scherp de eenzaamheid getoond , met toch altijd die zijnsverbondenheid... de warme adem van een deur of het geblaf van een hond. liefs conan |
|
M@rcel: | Dinsdag, september 26, 2006 13:10 |
machtig geschreven Liefs M@rcel |
|
sunset: | Dinsdag, september 26, 2006 11:41 |
Voelbare droeve naargeestigheid hier met gelukkig toch een ondertoon van lichtende delende hoop. Liefs en warme omarmende knuf, sunset |
|
lonely 1: | Dinsdag, september 26, 2006 09:53 |
heel erg mooi! liefs lonely 1 |
|
switi lobi: | Dinsdag, september 26, 2006 09:29 |
Muur en stenen...bikkelhard maar toch wordt jij gehoord door een oprecht hart. Dikke kus... LIefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 26 september 2006 | ||
Thema's: |