zweet brak me uit door spin oefenin
Het was zo ver,
zat daar op me stoel.
In elkaar gekropen achter me tas,
De rilling ging over me lijf.
Hun pakte buiten een spin,
ik wachte boven in de kamer.
Ik wilde naar huis toe,
maar bleef toch zitten.
Eenmaal aangekomen met een spin,
een spin in een potje.
Ging in de hoek van de kamer zitten,
steeds maar kijkend naar het potje.
Als die er maar niet uit komt,
nee blijf er in zitten.
Geen blik ergens ander naartoe,
alleen maar naar de spin.
Moest steeds dichter bijer komen,
het zweet brak me uit.
Trillende benen en handen,
wat had ik het benauwd.
Hij was dood zeiden ze later,
dus ging ik nog dichterbij.
Maar nee het was niet waar,
en sprong op en flikerde zowat van me stoel.
Ik was zo bang,
en zat daar maar in me stoel.
Nu moet ik stoppen,
ik hield het niet meer maar heb toch een stap gezet.
P.s op deze spin leek die
een heel kleintje
en elke week word die groter die ze uitzoeken
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Woensdag, september 27, 2006 15:09 |
| Wow Beauty Angel. Je ziet de angst onder ogen om te overwinnen. Heel eng, maar ook heel knap Ga zo door, liefs, Aquarel |
|
| switi lobi: | Dinsdag, september 26, 2006 18:54 |
| Je hebt je toch kranig geweerd, want je bent niet gillend weggelopen...goed hoor! Dikke knuffff, liefsliefs....switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2006 | ||
| Thema's: | ||