een witte lach als vergezicht
een witte lach als vergezicht
de ochtend huivert
fluistert dauw
herfst trekt draden
in het vroege licht
ze knispert met
bevroren vingers
in een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
hun weemoedig tonen
gedachten dromen
in seizoenennostalgie
hun weemoedig tonen
gedachten dromen
in seizoenennostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik groet de zomer
in zijn vruchten
het rijpe rood
de kleur van hooi
in zijn vruchten
het rijpe rood
de kleur van hooi
de eerste vogels
zijn al aan het vluchten
voordat de winterkou
ze heeft gekooid
wil melker
28/09/2006
28/09/2006
Reacties op dit gedicht
| ria busschops: | Donderdag, september 28, 2006 19:11 |
| Zeer mooi gedicht. Heel poetisch geschreven | |
| Mandje: | Donderdag, september 28, 2006 18:40 |
| echt een SCHITTEREND gedicht. liefs,Marianne |
|
| zanna-marie: | Donderdag, september 28, 2006 18:27 |
| prachtig! graag gelezen xxx zanna | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2006 | ||
| Thema's: | ||