waarom?
jij
jij kwam naar mij met jouw verdriet
alleen,op dat moment zag ik het niet
je praatte over mensen en hun leed
maar in jouw hart klonk er een noodkreet
je had zo anders geleken
en het spijt me
dat ik het toen niet zag
dat jij over jezelf aan het spreken
was
nu ben jij verdwenen
en ik weet zelfs niet waarheen
en nu doe ik vrolijk
maar het is van binnen dat ik ween...
Reacties op dit gedicht
| M@rcel: | Woensdag, oktober 18, 2006 18:31 |
| zo ontroerend... Knuffie en liefs M@rcel |
|
| Reiger: | Donderdag, oktober 12, 2006 08:03 |
| Zo triest.... Wel erg mooi neergezet.... |
|
| Peerke_x: | Dinsdag, oktober 03, 2006 17:11 |
| Jaa,, zo voel ik me op dit moment ook.. egt kl*te is dha eh.. sterkte.. Kuzziess |
|
| Will Hanssen: | Zondag, oktober 01, 2006 16:33 |
| Mooi geschreven zanna-marie, schuldgevoel heeft geen zin daar los je niets mee op...het is niet altijd even gemakkelijk een ander te doorgronden dat hoort ook bij het leven.. Liefs, Will |
|
| soulsister: | Zondag, oktober 01, 2006 16:27 |
| Soms is het niet simpel andere te doorgronden,mooi geschreven liefsxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zanna-marie | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||