donder en geweld
Met donder en geweld dit keer
bonkende handen er tegen aan
Wat is er gaande wat moet je nou
blijf uit me buurt.
Schreeuwend doe de deur los
ze komen je halen je wordt opgesloten
Dee de deur maar los
ik werd bang en raakte in paniek.
Huh wat nu, komen ze me halen
is dat wat ze willen
Tranen bleven stromen trillend op mijn voeten
waar is mijn moed.
Ze belde naar de opname
maar nee ik was eruit geschreven
Kon niet opgenomen worden
moest maar bellen naar het ziekehuis.
Verbonden ze weer door met opname
maar ze deden het niet in het weekend
Morgen moesten we maar weer kijken
morgen kon ik wel opgenomen worden.
Vele praten hier in mijn huis
mensen van de kerk die kwamen
Voelde me aangevallen door 4 grote mensen
en ik voelde me door de grond heen zakken als een klein meisje.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Maandag, oktober 02, 2006 16:35 |
| Blijf in jezelf geloven. Ik zit wel te wachten op jou, laat mij daar nu niet stikken. Lieve knuffel, voel hem. hvj. xxxxx |
|
| Aquarel: | Maandag, oktober 02, 2006 15:49 |
| De kracht in jezelf kun je even helemaal niet vinden he? Het zit er wel ergens in jezelf hoor... Geloof in jezelf, en pak de steun. Liefs, knuf, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||