dementie
Dementie
Het geluid is verstomd,
de stilte is ingetreden.
De stem heeft plaats gemaakt,
voor een stilzwijgen.
De stralende ogen,
zijn dof en kijken in het ijle.
De woorden zijn geen zinnen,
alleen onverstaanbaar gebrabbel.
Geen emotioneel moment meer
alleen agressie tegen …. niets.
Ik zou bij haar willen zijn,
in haar wereld zonder begrip.
Ik hou zo van mijn moeder,
maar zij ontglipt mij.
Haar wereld heeft voorrang
op mijn pijnlijk hart.
Het geluid is verstomd,
de stilte is ingetreden.
De stem heeft plaats gemaakt,
voor een stilzwijgen.
De stralende ogen,
zijn dof en kijken in het ijle.
De woorden zijn geen zinnen,
alleen onverstaanbaar gebrabbel.
Geen emotioneel moment meer
alleen agressie tegen …. niets.
Ik zou bij haar willen zijn,
in haar wereld zonder begrip.
Ik hou zo van mijn moeder,
maar zij ontglipt mij.
Haar wereld heeft voorrang
op mijn pijnlijk hart.
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Maandag, oktober 02, 2006 19:29 |
| zeer herkenbaar zowel mijn moeder als schoonmoeder leden eraan ze leven beide niet meer groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||