de trein
Ik liep langs het spoor,
alsmaar rechtdoor.
In de verte een trein,
dat zal mijn einde zijn.
Steeds dichter bij,
naderde de trein mij.
Ik wachtte op het teken,
dat ik aan de dood zou bezweken.
1 sprong in de duisternis,
verdween ik in de mis.
Zwart voor mij ogen,
mijn wekker gaat, weer bedrogen.
Doe mijn ogen open,
ben een rondje gaan lopen.
En kwam bij het spoor,
alsmaar rechtdoor.
In de verte een trein,
dat zal de mijne zijn.
Ik wil niet gaan, heb geen zin,
stap ik toch mijn trein maar in.
alsmaar rechtdoor.
In de verte een trein,
dat zal mijn einde zijn.
Steeds dichter bij,
naderde de trein mij.
Ik wachtte op het teken,
dat ik aan de dood zou bezweken.
1 sprong in de duisternis,
verdween ik in de mis.
Zwart voor mij ogen,
mijn wekker gaat, weer bedrogen.
Doe mijn ogen open,
ben een rondje gaan lopen.
En kwam bij het spoor,
alsmaar rechtdoor.
In de verte een trein,
dat zal de mijne zijn.
Ik wil niet gaan, heb geen zin,
stap ik toch mijn trein maar in.
Reacties op dit gedicht
| my thoughts: | Dinsdag, oktober 03, 2006 09:48 |
| een pakkend gedicht,keep the faith!!!! | |
| tears for you: | Dinsdag, oktober 03, 2006 09:19 |
| heel droevig ,stilmakend verwoord tears |
|
Over dit gedicht
| Auteur: angel1986 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||