Rubato klonk haar lied.
Zwarte punten dansten over balken
maakten radslagen als turnsters
Gespierd en krachtig, maar toch fier
Prachtig klonk het door de straten
Streelde zij met vingerliefde
Wit-zwart-wit en intoneerde
vreemde maten. Noten leidden
tot meer, dan wat zij zeiden
Legato speelde zij in haar menuet
En hij danste slechts op tonen
Die hem raakten en bekoorden
Hoorde hij niet maar voelde hij
als zijn tong haar streelde en zij zong
Een engel, was er niets meer bij
Sprak zij meer dan woorden
hoorde hij meer dan geluk
bij haar