Vriendschap.
Mijn vaste benen, soms verloren,
evenwichtsbalans, naar de maan,
optimistisch zoekend blijf ik hopen,
bij wijlen opstandig, met een traan.
Al gaat het moeilijk ik blijf dromen,
een omstaander trekt het zich aan,
helpt mij uit het zwalpend stromen,
en dwingt het zwarte gat te gaan.
Liefdevol komen er vele benen,
steun aanbiedend, god zij dank,
doordat ik van hen mocht lenen,
is mijn loop weer, vrij en vrank.
Ik wil je die benen eens benoemen,
échte vriendschap hun ware naam,
op hen kan ik mij steeds beroepen,
telkens, als ik wankel kom te staan.
© Herman Coppens .
Reacties op dit gedicht
| manuella: | Woensdag, oktober 04, 2006 14:32 |
| Vriendschap is... alle kleine dingen, de "zand-erover-dingen" en de "oh-graag-gedaan-dingen" die het leven de moeite waard maken. Groetjes van een fan, liefs, Manuella |
|
| moonwoman: | Woensdag, oktober 04, 2006 14:05 |
| mooi,zo is het. | |
| fredie: | Woensdag, oktober 04, 2006 13:55 |
| ja daar zijn we voor he vrienden te hebben en te houden, maaar heel mooi love Fredie |
|
| sunset: | Woensdag, oktober 04, 2006 13:25 |
| Mooi warm dankbaar tonend. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Herman Coppens | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||