eeuwige stilte
verwoed bezig mezelf te onderdrukken
zodat de stilte om ons heen blijft
maar langzaam voel ik mij openscheuren
geen kracht meer om dicht ze zijn
leg jouw hand maar op mijn mond
zodat ik zwijgen zal, net als jouw
nagels afgedrukt in de armen
door het knijpen van de vingers
maar alleen zal ik blijven
als mijn hoofd tot uitbarsting komt
want een masker kan alles verbergen
alleen, dan ga ik pas tekeer
nu hou ik mijn lippen opelkaar
laat ik nooit meer een woord ontsnappen
schrijven zullen mijn handen, eeuwig
om toch mijn gevoelens te verwoorden
Reacties op dit gedicht
| QueenBee: | Donderdag, oktober 05, 2006 16:11 |
| tussenuurtje had je; flex. ik dicht niet mooi in engels.. vind ik zelf.. hvJ kus |
|
| QueenBee: | Woensdag, oktober 04, 2006 16:33 |
| Lieverd... heel mooi! Never wanna lose you hvjx |
|
| wolkie: | Woensdag, oktober 04, 2006 14:20 |
| Prachtig mooi verwoord Het raakt me echt |
|
| Elieve*: | Woensdag, oktober 04, 2006 13:05 |
| Lieverd, ik zal met je mee zwijgen.. Ik wil je nooit meer kwijt!! KUS. |
|
| sunset: | Woensdag, oktober 04, 2006 12:13 |
| Jouw ingehouden onderdrukt gevoel breng jij hier inderdaad voelbaar over. Chapeau. Weet je, zwijgen helpt uiteindelijk niemand. Dus ... Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: TB | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||