laat me gaan
Laat me gaan.
Huilend rende ik uit de laan.
Hier een bult daar een blauwe plek.
Die gasten zijn echt gek.
Elke keer slaan ze me in elkaar.
Waar? Ja, elke keer daar.
Ik kan er niet mee leven.
Ik kan het niet meer uit mijn gedachten vegen.
Het moet van hun geheim blijven.
Het enigste wat ik kan doen is het in mijn dagboek schrijven.
Ik moet het aan iemand vertellen.
Ik ga vandaag, Nee nu me vriendin nog op bellen.
Samen zullen we ze gaan aangeven.
Zo kan ik weer veilig verder leven.
Huilend rende ik uit de laan.
Hier een bult daar een blauwe plek.
Die gasten zijn echt gek.
Elke keer slaan ze me in elkaar.
Waar? Ja, elke keer daar.
Ik kan er niet mee leven.
Ik kan het niet meer uit mijn gedachten vegen.
Het moet van hun geheim blijven.
Het enigste wat ik kan doen is het in mijn dagboek schrijven.
Ik moet het aan iemand vertellen.
Ik ga vandaag, Nee nu me vriendin nog op bellen.
Samen zullen we ze gaan aangeven.
Zo kan ik weer veilig verder leven.
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Maandag, maart 17, 2008 13:18 |
| Heel veel sterkte. Hopelijk ga je nu veilig door het leven. xxx | |
| MiSsCrAzY: | Woensdag, november 06, 2002 21:35 |
| suc6,hoop dat het over gaat kusssies MiSs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kylen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||