Gecombineerde herinnering
En toen zag ik het,
de rode vlek die
zich uitbreidde in het donkerpaars
achter zijn ogen.
Vroeger in mijn slaap
zag ik al,
een kasteel, slechts de basislijnen,
veranderend van kleur telkens
als ik opnieuw keek
met mijn gesloten ogen.
Soms groen, zwevend, geruststellend,
en overgaand in warme kleuren.
Soms paars en in hoge snelheid groter wordend,
waarbij ik niet wist
of ik er angstig naar toe gezogen werd
of dat het kasteel me aanviel.
Ik wist het toen weer niet.