waar ben ik toch mee bezig???
Ik wou dat ik dood was
dan hoefde ik nooit meer te werken
en nu weet ik pas
dat ik die ene vraag nooit nog zal verwerken
mijn dood lijkt op de moment
één van de beste oplossingen ooit
omdat niemand mijn gevoel kent
omdat iedereen zegt nooit
ik zit hier met tranen in mijn ogen
omdat ik weer een dag werken moet
door mijn leeftijd voel ik me bedrogen
en ik weet dat het woord anderen pijn doet
maar ik weet echt niet hoe ik verder moet gaan
ik geraak tussen die vier muren niet weg
ik blijf nog amper op mijn benen staan
en niemand luisterd naar wat ik zeg
dan hoefde ik nooit meer te werken
en nu weet ik pas
dat ik die ene vraag nooit nog zal verwerken
mijn dood lijkt op de moment
één van de beste oplossingen ooit
omdat niemand mijn gevoel kent
omdat iedereen zegt nooit
ik zit hier met tranen in mijn ogen
omdat ik weer een dag werken moet
door mijn leeftijd voel ik me bedrogen
en ik weet dat het woord anderen pijn doet
maar ik weet echt niet hoe ik verder moet gaan
ik geraak tussen die vier muren niet weg
ik blijf nog amper op mijn benen staan
en niemand luisterd naar wat ik zeg
Reacties op dit gedicht
| Dominique: | Vrijdag, januari 04, 2002 10:04 |
| tuurlijk zijn er wel die naar je luisteren,kijk maar eens goed rond..liefs dominique |
|
| Larissa: | Donderdag, januari 03, 2002 21:41 |
| Ik wil heel graag luisteren!!! | |
| rudeboy: | Donderdag, januari 03, 2002 11:26 |
| Cathy, deze wereld is hard en meedogenloos, maar voor iedereen is er een plekje...ook voor jou. Hou je haaks. R |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||