heletijd maar op bed gelegen
Ik wil er niet uit
wil me eigen opsluiten
Niet gezien worden vandaag
de zenuwen worden steeds erger.
Nog een half uur
dan is het zo ver
Ik zal en moet zeer gaan
Nog 2 uurtjes dan is het zeker weten voorbij.
Steeds maar op bed
proberen te slapen
Niet aan proberen te denken
in slaap zijn zonder benul van te hebben.
Maar het is hoogste tijd
ik moet zo gaan
Ik zal mijn best doen
zal me rustig houden tot zover.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Vrijdag, oktober 06, 2006 17:01 |
| Moed meid, voel mijn aanwezigeheid. Ik duim voor u. Lieve knuffel, sterkte, ga nu maar, ik ga met je mee. xxx |
|
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 06, 2006 14:33 |
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 06, 2006 14:33 |
| Gewoon gaan en nu niet zo je hoofd laten zakken, je weet waar voor het is. Dikke knuffel, liefsliefs....switi lobbi |
|
| Roland Hainje: | Vrijdag, oktober 06, 2006 14:14 |
| goedzo! en niet vluchten! durtegenaan;) groetjes, Ro |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||