Mijn wandeling
De mist
Die mijn wimpers vochtig maakt
Het gras
Dat op mijn kuiten kietelt
De zon
Die waterig aan de hemel staat
Geen geluid
Geen zuchtje wind
Je ziet alleen mijn adem opstijgen
En terwijl ik langzaam doorloop
Denk ik aan mijn moeder
Die nou in de hemel verblijft
Mijn ogen kijken richting de grijze wolken
Een druppel valt op mijn neus
Ze weet dat ik aan haar denk
Die mijn wimpers vochtig maakt
Het gras
Dat op mijn kuiten kietelt
De zon
Die waterig aan de hemel staat
Geen geluid
Geen zuchtje wind
Je ziet alleen mijn adem opstijgen
En terwijl ik langzaam doorloop
Denk ik aan mijn moeder
Die nou in de hemel verblijft
Mijn ogen kijken richting de grijze wolken
Een druppel valt op mijn neus
Ze weet dat ik aan haar denk
Reacties op dit gedicht
| Sjoys: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:45 |
| Mooi en verdrietig. Sterkte. Liefs |
|
| wolkie: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:14 |
| Prachtig mooi verwoord Het raakt me heel diep |
|
| Renske x3: | Vrijdag, oktober 06, 2006 19:19 |
| heel verdrietig, sterkte! | |
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 06, 2006 19:18 |
| Zo is het ...... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sanity | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||