ze had hem nog gezien,
ze had hem nog gezien,
hij had haar nog zo aangekeken,
ze had nog tegen hem gepraat,
en gelachen om zijn zwijgzaamheid.
Ze had hem nog gezien,
ze vond hem nog zo mooi,
ze had hem nog gezien,
ze hield zoveel van hem,
maar hij was zo,
zo stil,
ze had hem nog gezien
hij had haar nog zo aangekeken,
ze had nog zo gelachen.
ze had hem gezien,
voor de laatste keer,
ze had hem nog willen kussen
voordat hij weer ging,
ze had hem nog nageroepen;
''ik hou van jou!''
maar hij,
hij was al uren dood.
Reacties op dit gedicht
| lely elfje: | Zaterdag, oktober 07, 2006 19:30 |
| lang moeten wachten op weer een gedicht van jou...maar dan komt er ook een mooie! kus en knuf lilian |
|
| M@rcel: | Vrijdag, oktober 06, 2006 22:52 |
| slik...intens stilmakend... Knuff/liefs M@rcel |
|
| Sjoys: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:56 |
| Mooi beschreven. Helaas een droevige inhoud. liefs |
|
| Fancy Nancy: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:47 |
| mooi beschreven, heb er geen woorden voor... *knuf* | |
| meizzie: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:47 |
| jee... wat triest. wel heel mooi geschreven! liefs mariek |
|
| Thrymr: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:44 |
| auw! ff erg herkenbaar ! sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||