mijn gevoelens
Mijn gevoelens zijn in de zwarte nacht herboren
het licht in mij niet gedoofd, noch verloren
de felle tijdgeest doet mij bezinnen
op het levenspel, dat buit wil winnen
de schaduwen van de hoop werpen zich vooruit
als nachtvlinders schuwen zij niet het geluid
maar geluidloos bewegen zij over onze levenswegen
en proberen ons over de streep te slepen
bij het ochtendgloren, ontwaak jij vol van leven
om mij dan te doen delen in de stilte van jouw streven
voel het verlangen in mijn ogen
en zet U stil op het bed neder….
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, oktober 09, 2006 17:33 |
| Een verlangende warme hoopvolle pracht dit. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| de nifter: | Maandag, oktober 09, 2006 07:25 |
| dat einde belooft meer ;) | |
| hiljaa: | Maandag, oktober 09, 2006 06:53 |
| wow ! prachtig! knufleifs--hiljaa-- |
|
| M@rcel: | Maandag, oktober 09, 2006 00:12 |
| prachtig geschreven Slaap lekker M@rcel |
|
