ruzie om een paar kabouters..

Ruzie om een paar kabouters.

Zondag rustdag? De Heer heeft geen medelijden met mij. Vroeg in de ochtend, toen iedereen nog sliep wil ik mijn bad laten leeglopen, doch het water blijft staan en bubbels lucht komen ploffend borrelend naar de oppervlakte.
Na wat zoekwerk heb ik de oorzaak gevonden. Buiten, naast de garage is er een ‘sterfputje’ waarin al de vuiligheid wordt opgespaard.
Geloof mij, het is een stinkende karwei om de smurrie eruit te scheppen.
Ik rommel wat in de keukenschuiven. Op het eerste gezicht niets te vinden, maar dan ligt voor mij de plastiek pollepel die wij dagelijks gebruiken naar mij te lonken.
Ik weet nu al dat ik straks op mijn kop zal krijgen, dat nemen wij er dan maar bij. Er nog een emmer bijgehaald en dan trek ik trekkebenend naar buiten om het onheil te bestrijden.
Ik zet mij op mijn knieën, en begin de smerige brei over te scheppen.
Handig ben ik nooit geweest en zo nu en dan krijg ik een spet grijze rottende prut in mijn gezicht.

Eliano is ondertussen wakker geworden. Nieuwsgierig komt hij naast mij staan.
“Wat doe je daar opa?” vraagt hij met een schril ochtendstemmetje.

Vlug bedenk ik wat.

“Ik zoek kaboutertjes.”

“ Kaboutertjes, Heb je er al gevonden?”

“Ja, drie maar ze zijn ontsnapt.”

“Oh ja, waar had je ze dan bewaard?” vraagt hij ongelovig.

“Daar in die emmer.”

“Hoe groot waren ze?”

Ik toon hem een formaat ter grote van mijn duim.

“Dat is echt heel dom opa, typisch iets voor jou. Wacht even.”

Hij rent naar binnen en even later komt Eliano terug met een glazen potje met een schroefdeksel waarin hij vijf gaatjes heeft geprikt.

“Als je er nog een paar vindt doe ze hier dan in.”

“OK gast, ga jij nu maar eten.”

Twintig minuten later is hij er weer.
Vol verwachting kijkt hij naar het bokaaltje.

“Geen meer gevonden, opa?”

“Neen jongen, ik denk dat ze gevlucht zijn.”

“Waar heen opa?”

“Naar ginder denk ik.” En ik wijs naar het putje van de buren.

“Dat vind ik nu echt spijtig, ik had er graag eentje gehad.”

Ja, ik ook zeg ik en lach in mijn vuistje.

Even later is de klus geklaard en loopt het bad weer kolkend leeg.

Twee uur later vind oma Eliano voor de garage van de buren.

Het ventje hangt van kop tot teen vol stinkend slip. Als een bezetene schept hij met de zilveren pollepel oma’s beste couvert in de vieze brei.

Oma die van de Kabouter geschiedenis niets weet is woedend.

“Maar jongen toch, waarom doe je dat? God, die lepel is nog van mijn grootmoeder.” Stoute jongen.

“Opa weet zeker dat er hier kaboutertjes zitten!!!” oppert Eliano.

“Ach, “ zucht oma. “Is hij het weer.”

Het is stil vandaag, ruzie met mijn vrouw over al de onzin die ik Eliano wijs maak.
Eliano is ook boos omdat hij geen kaboutertjes meer heeft gevonden en ik ze zo maar heb laten weglopen.

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Reiger:	Woensdag, oktober 11, 2006 07:17
O gossie....Opa toch;)

sunset:	Maandag, oktober 09, 2006 16:47
Ach ja, als opa leidt (en in jouw geval ''lijdt'')je wat af ;=). Niet dan?. Graag gelezen. Liefs, sunset

switi lobi:	Maandag, oktober 09, 2006 12:35
Ik vind jou een heerlijke opa, vol fantasie en ja, dan loopt het wel eens anders dan be(ge)dacht..... Ik heb van je genoten, dank je wel. Dikke kus en liefsliefs....switi lobi

anneke van dijk:	Maandag, oktober 09, 2006 07:38
mijn tuin staat vol kabouters..... leuk verhaal! liefs, namasté, an

fran92:	Maandag, oktober 09, 2006 07:31
echt geweldig telkens weer!! super!! liefs fran92

tears for you:	Maandag, oktober 09, 2006 07:28
prachtig ,spannend verhaal ,heel mooi tears

Artifex:	Maandag, oktober 09, 2006 07:22
Hahaha, dat krijg je ervan. Overal een spannend verhaal van maken... Liefs, Artifex.

Fata Morgana:	Maandag, oktober 09, 2006 00:56
Heerlijk zo''n opa met fantasie, kus voor oma, en opgestoken duim (stiekem) voor opa, Fata.

bijouken:	Maandag, oktober 09, 2006 00:42
Héél graag gelezen. Tot het einde toe spannend. Liefs, ;)

mums:	Maandag, oktober 09, 2006 00:31
is hij het weer... dat zegt genoeg :) weer graag gelezen en verheug me op meer. liefs mums

M@rcel:	Maandag, oktober 09, 2006 00:29
zal eens kijken of ze op mijn zolder staan..hihihihi:-) heerlijk verhalend mooi geschreven en met een glimlach graag gelezen Slaap lekker M@rcel

lonely 1:	Maandag, oktober 09, 2006 00:25
schitterend verhaal. mss moet je de volgende keer aan die kaboutertjes vragen om dat putje leeg te scheppen?;) liefs, lonely 1

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 09 oktober 2006
Thema's: [Verhalen] [Humor]