niks meer
Dat ik er al was geweest
Dacht dat ik het wist
Maar nu zie ik dat
Ik heb me zo vergist
Mijn lichaam gebroken
Mijn wereld leeg
Mijn ziel stil
Een hart dat zweeg
Geen weg meer terug
Probeerde het zo vaak
Het licht weer te vinden
Onbegonnen zaak
Ik was altijd zo sterk
Maar niks is nu meer
Waar ben je nu?
Vraag het elke keer
Dacht dat dit het was
Ik snap het gewoon niet
Zoals een blinde
Die nooit iets ziet
Het gedonder wel hoort
Niet aan ziet komen
Teveel bezig
Met al die dromen
Maar nu gewoon niks…
Dacht dat ik het wist
Maar nu zie ik dat
Ik heb me zo vergist
Mijn lichaam gebroken
Mijn wereld leeg
Mijn ziel stil
Een hart dat zweeg
Geen weg meer terug
Probeerde het zo vaak
Het licht weer te vinden
Onbegonnen zaak
Ik was altijd zo sterk
Maar niks is nu meer
Waar ben je nu?
Vraag het elke keer
Dacht dat dit het was
Ik snap het gewoon niet
Zoals een blinde
Die nooit iets ziet
Het gedonder wel hoort
Niet aan ziet komen
Teveel bezig
Met al die dromen
Maar nu gewoon niks…
Reacties op dit gedicht
| my_own_destiny: | Maandag, oktober 09, 2006 11:14 |
| Hmm. als je je echt zo alleen voelt kun je je hart bij iemand luchten. Bij mij heb je in ieder geval altijd een luisterend oor. Liefs x |
|
| sunset: | Maandag, oktober 09, 2006 10:51 |
| Zo eenzaam angstig droef wat jij hier overbrengt. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah Gloudemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||