opa...

Je bent er niet meer,
Maar toch ben je jarig…
Hoe raar kan iets zijn?
Opeens was je weg,
Zomaar niet meer…
Je hebt gevochten,
Maar het mocht niet baten…
Het was zo moeilijk,
Het afscheid was zwaar…
Het is beter zo,
Maar het gemis blijft…
Het gemis om jou,
De lege plekken blijven nu voor altijd leeg…
Nooit zal ik je vergeten,
Liefde altijd gekregen,
Altijd vrolijk,
Altijd optimistisch…
Zo iemand vergeet je niet,
De liefde blijft,
De herinneringen blijven…
Wij blijven achter,
Maar altijd ben je erbij...
In dat plekje,
Diep in mijn hart…
Zo’n sterke man,
Gevochten als een beer,
Gestorven als een heer…

**Opa R.I.P. I'll always love you!**

Geschreven door

patrick_wijchen

Reacties op dit gedicht

patrick_wijchen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Will Hanssen:	Maandag, oktober 09, 2006 16:43
Bewaar de mooie herinneringen maar in je hart en leef zoals je opa dat gewenst zou hebben. Heel veel sterkte! Liefs, Will

dead_girl:	Maandag, oktober 09, 2006 16:14
mooi / droef geschreven sterkte liefs dead_girl

Over dit gedicht

Auteur: patrick_wijchen
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 09 oktober 2006
Thema's: [Dood] [Verwerking] [Bewondering]