Wat verward kan het leven toch zijn.
Zo ben je gelukkig en dan ineens weer die pijn.
Er zijn dan van die dagen dat je alsmaar moet huilen.
En dat je dan weer naar je jeugd verlangt waar je altijd veilig kon schuilen.
Soms zou ik een vogel willen zijn.
Die weg kan vliegen weg van alle verdriet en pijn.
De wijde wereld in weg van alles maar ook dat doet zeer.
Want je kinderen zien je dan niet meer.
Ik heb eens goed nagedacht.
En hoop te vinden weer die kracht.
Om verder te gaan met het leven en proberen positief te blijven.
Want ik hoop dat de zon voor mij eens ook weer gaat schijnen.