Pappa schreeuwt en mamma huilt
~Voor teveel kinderen~
Pappa schreeuwt en mamma huilt
Jij kan nog niet spreken
Het gaat toch echt niet langer zo
Dat is nu wel gebleken
Schrik! Een deur slaat dicht
Wat is er aan de hand
Je ligt opgesloten in je box
En kruipt angstig naar de rand
Mamma komt je troosten
Mamma’s hardslag is te wild
Waar is mamma, waar is mamma!
Haar hele lichaam trilt
Ze begint te praten
Er is iets met haar mis
En jij begrijpt nog lang niet
Wat “een gore klootzak” is
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Woensdag, oktober 11, 2006 08:38 |
| heel mooi verwoord hoewel trieste inhoud.... KNUF | |
| red one: | Dinsdag, oktober 10, 2006 23:06 |
| herkenbaar, kinderen ze zijn zo kwetsbaar ze begrijpen het allemaal nog niet, en je doet ze zo gauw verdriet.. liefs |
|
| *jaak*: | Dinsdag, oktober 10, 2006 22:51 |
| ik ken dat gevoel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marten | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||