ga vandaag niet meer naar therapie
Heb de hele nacht niet geslapen
zo druk met behandelsplan
Tranen die maar bleven komen
waarom moest zei verongelukken.
Het houd me bezig
aangekomen op therapie.
Wilde niks zeggen meer
stilzwijgend zat ik daar op een stoel.
Verscholen achter me tas
gaan zitten in een hoek
Maar nee dat mocht niet
ik moest erbij komen zitten.
Dan nog eens de module sova
leren omgaan met me boosheid
werd steeds maar boos
maar intens zo veel pijn en verdriet.
Toen nog eens een rol moeten spelen
voor een ander die wat moest inbrengen
Er werd tegen me geschreeuwd
en kon dat niet meer aan.
Ook zei niet meer
zei begon te huilen en ik kroop weg
Het was zo heftig
heb me nu ziek gemeld.
Wil naar huis kan het niet meer opbrengen
wankelend op mijn benen
Ik ga nu me rust pakken
en ga maar eens wat proberen te slapen.
Geen module zelfbeschadiging vandaag
nee dat kan er nog niet meer bij
Heb het helemaal gehad vandaag
en ben meschien wel weer gevlucht.
Maar heb wel me grens aan gegeven
dat ik het niet meer aan kan.
Reacties op dit gedicht
| Anguissette: | Woensdag, oktober 11, 2006 19:24 |
| Ik hoop dat je de kracht vindt om door te gaan.. ik weet hoe moeilijk het is :( Heel veel sterkte! Liefs, Angui. |
|
| tears for you: | Woensdag, oktober 11, 2006 14:17 |
| neem even rust maar blijf in therapie het is voor je eigen bestwil tears |
|
| yazii: | Woensdag, oktober 11, 2006 14:13 |
| soms is het goed even rust te nemen. als je het later maar doorzet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||