vergiffenis
In de nachten waarin ik beef
Voel ik iets waardoor ik leef
Het is een innerlijke kracht
Die heeft alle macht
Bidden om vergiffenis van die nacht
Doe ik alleen en heel zacht
Ander mogen namelijk niet weten
Dat ik het nog steeds niet kan vergeten
Ooit op een dag
Is er een tijd wanneer ik echt lach
Tot die tijd blijf ik stil zitten in mijn hoek
Waarin ik blijf bidden om vergiffenis die ik zoek
Reacties op dit gedicht
| dead_soul: | Donderdag, oktober 19, 2006 11:42 |
| vergeef jezelf, de anderen volgen, zolang dat jij jezelf vergeeft, komt alles terug op zijn pootjes terecht sterkte x x x |
|
| evyken: | Zondag, oktober 15, 2006 15:18 |
| mooi | |
| sunset: | Zondag, oktober 15, 2006 11:27 |
| Vergiffenis kan alleen jij jezelf schenken. Toch? En hoe zou ik liefde kennen als ik zelf niet vergeven kan? Treffend rakend voelbaar. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| Klaes: | Zondag, oktober 15, 2006 08:11 |
| heftig verwoord groet/klaes |
|
| john pol: | Zondag, oktober 15, 2006 08:11 |
| Weet je zeker dat jij het fout gedaan hebt? | |
| Windwhisper: | Zondag, oktober 15, 2006 06:17 |
| stilletjes zit ik dit te lezen en proef je verdriet.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Klein_Dichteres | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||