hartzeer
het leven sijpelt door mn vingers heen
waar is wij?
weer alleen
je bent er wel..maar toch ook niet
ik kan je niet helpen
met je intense verdriet
je wil het perse alleen doen
mn hart krimpt
en hoe hard ik ook boen
de krassen in mn ziel zullen niet verjagen
slechts vervagen
met de tijd
maar lieverd...ik zal aan de denken
hopende dat je jezelf nieuwe inzichten kunt schenken
ik zal op je wachten
tot die tijd smachten
naar een taal of teken van jou
"behouden vaart"
zie je gauw.
Reacties op dit gedicht
| MizzTeaQ: | Donderdag, oktober 19, 2006 22:38 |
| Op dit moment even erg herkenbaar... sterkte en knuffel , mooie groet: behouden vaart...cheers! Liefs , |
|
| happy_in_love: | Woensdag, oktober 18, 2006 15:13 |
| mooi en intens verwoord sterkte dikke kus maite |
|
| bijouken: | Dinsdag, oktober 17, 2006 23:35 |
| Heel droevig, zo elkaar te moeten verlaten, zonder een afscheidswoord, enkel een behouden vaart. Lieve troostende knuffel van mij. Liefs. :( |
|
| lonely 1: | Dinsdag, oktober 17, 2006 23:15 |
| droefmooi neergeschreven. liefs, lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nipster | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||