mijn schaduw...
mijn schaduw..
met de zon
in mijn rug
loopt mijn schaduw
voor mij uit
en wat ik zie
verbaast mij echt:
mijn houding
mijn tred...
ik zie
mijn moeder
lopen
wist niet dat
ik uiterlijk zoveel
op haar lijk...
vreemd toch
dat het me ineens
zo opvalt:
zo moeder
zo dochter
namasté en espavo
Reacties op dit gedicht
| Andrea Gerrits: | Donderdag, oktober 19, 2006 07:54 |
Voor de een is dat als positief op te vatten, voor de ander minder. :) |
|
| tulpje: | Donderdag, oktober 19, 2006 00:27 |
| anneke wat heb je dit mooi verwoord zeg graag gelezen dikke knuffel en slaap lekker |
|
| Klaes: | Donderdag, oktober 19, 2006 00:01 |
| prachtige vergelijking groet/klaes |
|
| Windwhisper: | Woensdag, oktober 18, 2006 23:36 |
| mooi hoor........ sweet dreams |
|
| Herman Coppens: | Woensdag, oktober 18, 2006 23:28 |
| Anneke, mijn namaste voor jou. Knuffelgroetjes, Herman. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke van Dijk-Ploeg | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||