net zoals vroeger
voel ik me weer
dat dier gevangen uit het wild en nu aan zijn lot is over gelaten
ik wil rennen maar heb geen poot om op te staan
4 benen, maar die zijn niet van mij
hoe ontsnap ik uit deze nachtmerie
kruipend uit drijfzand en de tijd die tikt
langzaam zak je verder
hoe erger je verzet hoe sneller
deste meer doet het zeer
mijn hoofd told en ik weet
ik wil nu weg
alsof ik nooit ben gebonden
niemand ken, niemand ben
de kleine stemmen in mijn hoofd fluisteren niet meer
iedereen praat door elkaar
ik ben misselijk mijn buik doet pijn
al wil ik dol graag
vluchten heeft geen zin meer
het zit allemaal in mijn hoofd