Vergiffenis
Vergiffenis, werd
in mijn geheugen gegrift, maar ik kreeg er
niks voor terug.
Hoewel ik het verdien,
verschuift mijn wereldbeeld soms,
en knippert het licht nog wat na.
Maar morgen speelt het zich af in een ander deel.
Het is te veel.
Waarom bloeide het leven voor mijn ogen, terwijl
ik ernaast stond, zonder mijn geduld en concentratie.
(Hoe durf je?)
Maar ik durf niet meer, ik vraag niet meer,
geen vergiffenis voor mij. Verdoemd.
in mijn geheugen gegrift, maar ik kreeg er
niks voor terug.
Hoewel ik het verdien,
verschuift mijn wereldbeeld soms,
en knippert het licht nog wat na.
Maar morgen speelt het zich af in een ander deel.
Het is te veel.
Waarom bloeide het leven voor mijn ogen, terwijl
ik ernaast stond, zonder mijn geduld en concentratie.
(Hoe durf je?)
Maar ik durf niet meer, ik vraag niet meer,
geen vergiffenis voor mij. Verdoemd.
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Vrijdag, oktober 20, 2006 18:30 |
| pinlijk mooi! sterkte! liefs |
|
| [zwarte engel]: | Vrijdag, oktober 20, 2006 18:13 |
| pijnlijk.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||