Ogen zo hoopvol
Je ogen zo hoopvol op mij gericht
Je praat niet, maar spreekt toch tienduizend woorden
Dit alles lees ik van je gezicht
Je lichaam is klein en heeft niets te verliezen
Maar je ogen zijn niet die van een jonge geest
Ze kregen al eerder heel wat voor de kiezen
Wellicht ben je eerder op aarde geweest
Je ogen zo hoopvol op mij gericht
Je praat niet, maar spreekt toch tienduizend woorden
Dit alles lees ik van je gezicht
Je leert me te kijken zoals ik eerder niet keek
Je ogen vertellen zo vreselijk veel
Een glimlach, een knipoog, maakt dat ik breek
Dat jij mij van alles opnieuw leren wil
Je ogen zo hoopvol op mij gericht
Je praat niet, maar spreekt toch tienduizend woorden
Dit alles lees ik van je gezicht
Ik ben je zo dankbaar
Je hebt geen idee
Zo’n intense liefde
Draag jij met je mee
***Sophie geb: 30-07-06***
Reacties op dit gedicht
| *Just-Mel*: | Donderdag, oktober 26, 2006 00:00 |
| Erg mooi! Ben blij dat je eindelijk iets hebt gevonden waar je erg gelukkig mee bent. Mooi verwoord.. Liefs en een dikke kus, Mel |
|
| sunset: | Woensdag, oktober 25, 2006 08:57 |
| Prachtig warm mooi dit. Kinderen zijn inderdaad een gelukkige zegening. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mickey83 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||