zonsondergang
Nu de z(O)n stilletjes verdwijnt
en vaal de zee beschijnt
Voel ik aan mijn voeten
het natte zand
En eveneens het ademen van het strand
Een zeewind blaast een beetje kil
alleen het ruisen van de zee
Verder is het stil
Ik voel de eenzaamheid als ik zie
hoe de z(O)n tegen haar verdrinking strijd
~Free~
Reacties op dit gedicht
| victor ruhlmann: | Vrijdag, mei 24, 2002 22:44 |
| De zon is van jou en zal weer komen als je in haar blijft geloven | |
| Guppie: | Vrijdag, januari 18, 2002 19:01 |
| Heel erg mooi omschreven. Het is zo stil aan het strand, maar toch leeft het.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||