Stop
Ik lijk geen grip meer te hebben
op de wereld rondom mij heen.
Iedereen kan zo goed volgen,
en ik lijk achter te blijven,
heel alleen...
Er zou een noodknop moeten bestaan,
om even een stop in te kunnen roepen.
Iedereen raast zo door het leven.
Ik wil er bij stilstaan,
al is het maar voor even.
Hoe kan je iemand begrijpen,
als je zijn gevoelens niet kunt zien?
Daar moet tijd voor gemaakt worden,
maar die tijd is dikwijls voor iedereen te kort.
Sta toch even stil,
maak tijd voor mensen waar je van houdt.
Het is misschien moeilijk,
maar zo lijkt je wereld minder kil.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 26, 2006 10:02 |
| Dit zou idd moeten kunnen, maar misschien vind je wel eventjes de tijd voor die noodstop tussendoor. heel graag gelezen liefs Cobie |
|
| bijouken: | Donderdag, oktober 26, 2006 10:01 |
| Hoe kan je iemand begrijpen, als je zijn gevoelens niet kunt zien? Als men zijn ware aard niet laat zien zul je het nooit weten, zelfs niet met de tijd te stoppen. Tegen zulke mensen zeg je best "nee". Liefs, knuf. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||