ontwaakt
zeggen hoe ze opstaat
is niet anders dan haar zien
zich uitrekt en gaapt
ze kijkt naar hem, die doet
alsof hij slaapt
zij kriebelt aan zijn grote
blote voet ontsnapt
aan het warme zachte dons
ze glimlacht als hij
eindelijk gaapt
haar hand beweegt zijn mond
tot hij bijt
wat de dag ook brengen mag
dit moment is van hen
is niet anders dan haar zien
zich uitrekt en gaapt
ze kijkt naar hem, die doet
alsof hij slaapt
zij kriebelt aan zijn grote
blote voet ontsnapt
aan het warme zachte dons
ze glimlacht als hij
eindelijk gaapt
haar hand beweegt zijn mond
tot hij bijt
wat de dag ook brengen mag
dit moment is van hen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, oktober 26, 2006 18:29 |
| P r a c h t i g! Liefs en fijne avond verder, sunset PS: In eerste instantie vulde ik zelf in ''... verworpenen der aarde'' ;=). |
|
| switi lobi: | Donderdag, oktober 26, 2006 18:03 |
| En wat voor moment, heerlijk..... Liefsliefs, switi lobi |
|
| bijouken: | Donderdag, oktober 26, 2006 10:04 |
| Dit is mooi, dat moment is inderdaad van hen. Liefs, knuf. :d |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 26, 2006 09:54 |
| wouw.........dit is liefde.......mooi hoor Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||