Liefste
Liefste, Jij sprak mij toe die lieve woorden
Zoeter dan ik ooit had verwacht
Voor altijd durend - was wat ik dacht
deze liefde, hangend aan zijden koorden
Ik hield van jou mijn liefste, zondermeer
Maar dit mocht niet langer voortbestaan
Veel verdriet werd me aangedaan
Door jou plots te zien vertrekken op een keer
Gewikkeld in lakens – in verdriet zo groot
als ondraagbare stormachtige regen
Rende ik, schreeuwend als de dood
En ik vond wat ik zocht – in de schijnende zon,
in de vallende regen kwam ik jou weer tegen,
mijn liefste, van wie ik niet meer houden kon
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, oktober 30, 2006 15:54 |
| Verdrietig.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Windwhisper: | Maandag, oktober 30, 2006 14:31 |
| droevig en stilwordend en afhankelijk geluk. mooi geschreven. liefs |
|
| sunset: | Maandag, oktober 30, 2006 13:59 |
| Treurend ontgoocheld droef. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: IronRose | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||