tot god knielend gebeden
door de klok heen gerent...
de laatste seconden tik ben ik vergeten.
Had ik mezelf wel ooit gekent?
Of wou ik de feiten gewoon niet weten?
Ik draag mezelf nu door het verleden.
Al zoekent tot het moment wat mij verzeilt tot hier waar ik nu ben uitgekomen.
Ik heb tot god knielend gebeden.
Maar hij draaide zijn rug tot mij toe en laat mij ijskoud bevriezen in mijn dromen.
ik ben nu zo ver weg....dat het leven nooit meer terug zal gaan komen.
de laatste seconden tik ben ik vergeten.
Had ik mezelf wel ooit gekent?
Of wou ik de feiten gewoon niet weten?
Ik draag mezelf nu door het verleden.
Al zoekent tot het moment wat mij verzeilt tot hier waar ik nu ben uitgekomen.
Ik heb tot god knielend gebeden.
Maar hij draaide zijn rug tot mij toe en laat mij ijskoud bevriezen in mijn dromen.
ik ben nu zo ver weg....dat het leven nooit meer terug zal gaan komen.
Reacties op dit gedicht
| pablowtje: | Zondag, november 05, 2006 13:31 |
| zo wanhopig...God verhoort altijd,al merk je het niet direct,maar probeer dan ook te geloven en hou vol. Of neem ik nu je gedicht te letterlijk ? | |
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||