stille klanken van mijn muziek
ik luister naar de stille klanken
van mijn muziek
dat door mijn hoofd blijft galmen
langzaam laat ik me mee slepen
in een verhaal
het lijkt zowaar een droom te zijn
een leven met liefde zonder de dagelijkse pijn
de tranen stromen bij dit verhaal
de klanken van pracht en praal
beelden gaan aan mijn ogen voor bij
en nooit zie ik een traan alleen een lach zo blij
de klanken strelen mijn gevoelens
klameren de innerlijke mij
zodat ik even niet hoef te huilen
zo ben ik even blij
de muziek nam me voor even mee
en stil hoor ik nog het geruis van de zee
zie ik de kleuren van de ondergaande zon
wensend dat ik naar die zon vliegen kon
muziek is het waarin ik mijn rust vind
is waar ik mijn bestaan achter zal laten
mijn muziek is af gelopen..
Reacties op dit gedicht
| *somebody likes me*: | Zondag, november 05, 2006 15:13 |
| woow prachtig geschreven! het heeft me geraakt xxx *somebody likes me* |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 31, 2006 16:59 |
| droevig. lief en hoopvol, een knuffel Cobie |
|
| moonwoman: | Dinsdag, oktober 31, 2006 16:28 |
| triest,maar goed geschreven. lieve groeten. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: black devil | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||