Nooit meer apart
Bewonderend kijk ik
hoe jij naar mij kijkt
ik zie je daar liggen
naakt en kwetsbaar
te rillen van de kou
maar toch ben je nog nooit
zo mooi geweest
ik zie jou
je voeten, armen, benen
je handen vormen een geheel
in elkaar gekruisd
ik bedenk me hoe mooi de toekomst zal zijn
want dan vormen onze handen
een geheel
in elkaar gekruisd
nooit meer te scheiden
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Donderdag, november 02, 2006 16:23 |
| Met bewondering gelezen. Mooi en vol warmte geschreven. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elien* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2006 | ||
| Thema's: | ||