Onnoemlijk verlangen
Onnoemlijk verlangen
Sinds de vroege morgen
donderde het onweer
droog over ons
en lagen wij
in een groene handpalm
van de heuvel
Ik keek naar jouw mond
en het scheen mij
alsof een engel
mij kuste
Ik wou jou zo intens
dat ik in tederheid
mezelf verscheurde
maar ‘t was jouw adem
die ons het leven blies
en mij ook in jouw schoot.
**********
sunset 04-11-2006
**********
Reacties op dit gedicht
| Riarno: | Zaterdag, november 04, 2006 11:23 |
| een parel zo mooi dit. liefs |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, november 04, 2006 10:11 |
| heel heel mooi, liefs little | |
| Erna Muermans: | Zaterdag, november 04, 2006 09:37 |
| prachtig deze | |
| lonely 1: | Zaterdag, november 04, 2006 09:28 |
| schitterend liefdesgedicht, teder en zacht, liefs, lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2006 | ||
| Thema's: | ||