Ik honger naar de juiste hand
Ik honger naar de juiste hand
Nu zwijg ik al mijn lijven
tot een bed - voor mij alleen
laat mij stil op de bodem trekken
zó dat de stenen uit mijn mond
opwellen als ik tranen ween
en 'k zelf mijn grafheuvel creëer
Ik plant een het kruis - het hout geslagen
met mijn eigen handen
en kijk, de hemel opent zich
het ’t regent bloed in alle lentedagen
de aarde redt zich niet
alleen mijn kruis blijft als een baken branden
Brug zijn is wat ik enkel wou
planken gelegd in werelden verbonden
zo heel eenvoudig slechts een pad naar jou
naar mij - maar nu ben ‘k vreemde in mijn eigen land
van liefde die gulzig alle levens heeft verslonden
en ’k zwijg want wie reikt mij de juiste hand.
**********
sunset 05-11-2006
**********
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Zondag, november 05, 2006 23:56 |
| droefmooi! liefs en een troostende knuffel; liefs, lonely 1 |
|
| Fata Morgana: | Zondag, november 05, 2006 23:26 |
| Steek graag mijn hand naar je uit maar of dat de juiste is.... ach meer dan zo maar een gebaar en dat weet je ook, samen kunnen we bruggen bouwen... knuffel van je kleine Fatazus. | |
| moongirl1982: | Zondag, november 05, 2006 20:34 |
| droevig geschreven.ik wil je sterkte toewensen met veel liefde en warmte... groet moongirl1982 |
|
| hiljaa: | Zondag, november 05, 2006 20:11 |
| brug bouwend gaat men verder! sterke poezie van jou! knufleifs--hiljaa-- |
|
| kerima ellouise: | Zondag, november 05, 2006 17:54 |
| een brug met prachtige woorden bouw jij iedere dag weer...droef maar weer schitterend geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
| tulpje: | Zondag, november 05, 2006 14:45 |
| droevig stilmakend mooi verwoord liefs en knuffs |
|
| Ludy: | Zondag, november 05, 2006 14:38 |
| Volgens mij kan het niet anders of ook jouw plankjes liggen er nog. Misschien niet altijd even duidelijk dat er iemand jouw richting uitloopt? Het zijn toch de kleine dingen die het doen? Ogen en oren openhouden voor positieve signalen hoor! | |
| arie: | Zondag, november 05, 2006 11:39 |
| Een brug is wat je bent. Een baken, voor velen die warmtebron waarnaar men zocht, een plaats van rust. Ik deel met jou de stilte in een warme omarming Liefs, arie |
|
| Klaes: | Zondag, november 05, 2006 11:37 |
| ja wie.... groet/klaes |
|
| Dreamlover: | Zondag, november 05, 2006 10:46 |
| Voel zeer sterk het verdriet wat je hier hebt beschreven. Maakte me even stil. *Knuffel* Liefs Dreamlover |
|
| Windwhisper: | Zondag, november 05, 2006 10:36 |
| vole moet dus voel zijn....sorrie, | |
| Windwhisper: | Zondag, november 05, 2006 10:35 |
| Heel stilwordend gelezen.....vole een kolk van emoties door me heen gaan nu weer en geef je maar een troostvolle, omarmende knuffel | |
| hiljaa: | Zondag, november 05, 2006 10:05 |
| ................ ik zwijg mee knufleifs--hiljaa-- |
|
| jantje maan: | Zondag, november 05, 2006 10:04 |
| verdrietig , maar wondermooie neergezet prettige zondag marc |
|
| tears for you: | Zondag, november 05, 2006 09:52 |
| prachtig jouw verdriet beschreven tears |
|
| bijouken: | Zondag, november 05, 2006 09:49 |
| Prachtig delend verdriet. Ik wil jou een hand reiken, zelfs met plezier. Lieve troostende knuffel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2006 | ||
| Thema's: | ||